Verboden, XI

1966, tempera en waterverf op pure zijde, 52 x 41 cm
Privé collectie
Inventarisnummer. 1090

Op heel natuurlijke wijze heeft Gaston Bertrand de algemeen aanvaarde wetten waaraan hij zo gehecht was overstegen, in de letterlijke en de figuurlijke zin. Francine-Claire Lagrand verwoordt dit heel passend en bijzonder mooi geschreven in haar monografie over Bertrand in 1972: "de metro bevindt zich in de volle lucht en is een verblijfplaats van gelukkige schaduwen, met plekjes in frisse kleuren en versmeltingen van soepele rondingen, los van de randen, met gesloten vormen grenzend aan open vormen".

Elk initieel motief uit een schets naar natuur, hier in het bijzonder de metro van Parijs, kan volgens verschillende technieken (tekening, aquarel of olieverf) zo uitgewerkt worden dat de metro beetje bij beetje verdwijnt. Maar de structuur die hij aan de basis optekende vindt men altijd gemakkelijk terug in de verschillende composities.
Gebruik makend van de op zich al expressieve textuur van handgeschept papier waarop deze serie is gemaakt, plaatst de kunstenaar met de fijnste gevoeligheid en een verbijsterende beheersing vlakken naast elkaar in gedurfde en weloverwogen kleuren, die hij steeds weer afbakent met een fijn boordje in een complementaire kleur.