Portret van Georges Everaert

1978, olie op doek, 81 x 65 cm
Privé collectie, Brussel
Inventarisnr. 1412

Met dit portret van zijn vriend die van 1994 tot 2000 voorzitter van de Stichting Gaston Bertrand was, creëerde Gaston Bertrand eens te meer een meesterwerk op het vlak van de karakterisering van bepaalde details. Tijdens de vele poseersessies kon hij bepaalde typerende details isoleren en benadrukken. Dit streven naar abstractie bleef in zijn werken daarna een goed zichtbare tendens.

Door de nuancering en de relativisering van het begrip gelijkenis vond Gaston Bertrand een manier van werken die het hem mogelijk maakte om een indrukwekkende reeks portretten te maken van groot kunsthistorisch belang in de moderne geschiedenis van de portretkunst. Zoals Picasso of Bacon creëert Bertrand onzekerheid over het begrip identiteit, niet langer een vaststaand feit maar onderworpen aan interpretatie. De identiteit die zich voortdurend ontbindt of oplost om zich daarna weer te herschikken naargelang de manier waarop en het gevoel waarmee men ze aanschouwt.