Het gesprek

1938, olie op doek, 150 x 100 cm
Stichting Gaston Bertrand
Inventarisnr. 33

Tijdens deze jaren van animisme was Gaston Bertrand heel geïnteresseerd door de thema's "het koppel in rugaanzicht" en " de anonieme massa". Onopgemerkt bekijkt hij het gebeuren van achter, alsof hij uit een soort verlegenheid ongezien wil blijven. Met een doordachte en doelbewuste beperking van het kleurenpallet en de vormgeving van de menselijke silhouetten in parken en straten, een door Bertrand vaak gekozen onderwerp op het einde van de jaren dertig en tijdens de oorlogsjaren, wil de kunstenaar ontsnappen aan de comfortabele conventies van die tijd. Dit zien we bevestigd in zijn tekeningen en doeken vanaf 1937, bevolkt met een vreemdsoortig gesmoes tijdens een samenkomst van kleine heertjes onder het gebladerte in het park of op de kade van de tram. Op het doek heerst een tegenstrijdige en enigzins angtige stilte tussen de hoofdpersonages, geschilderd in een sombere maar subtiele kleurenpallet. De jonge Bertrand ontdekt hier de tonaliteit en stijl van zijn heel persoonlijk expressionnisme, enigzins ascetisch en hoekig en waar het perspectief en de vorm van het model eigenlijk niet meer aanwezig zijn. Moesten we een voorloper zoeken van deze schromeloze verdraaiingen, onverwachte composities en ongewone grafische ontwrichtingen, gepaard gaande met een onrustwekkende ironie, dan denken we meteen aan James Ensor. Maar, bij de jonge Bertrand is de ironie in mindere mate voelbaar en spreken we eerder van een dromerige melancholie.